Mijn ware liefde
Veel zangstudenten die bij mij komen, zijn bang om te zingen – op het podium of zelfs thuis. Ze zijn bang dat de buren hen horen.
Dat was ik ook ooit. Als tiener zong ik alleen in lege busstations. De angst dat iemand mijn stem zou horen was ondraaglijk, verlammend. Ik deed er alles aan om koste wat kost te voorkomen dat iemand me zou horen. Maar de drang om te zingen was net zo sterk.
Toen ik 21 werd, gebeurde er iets dat alles veranderde. Ik besefte dat ik geen ‘muisje’ meer kon zijn. Ik móest mijn angst overwinnen en zingen.
Deze openbaring kwam na mijn eerste zangles. Mijn lerares moedigde me aan om mijn stem te ontdekken en te uiten – iets wat ik mezelf nooit had toegestaan.
Daarna was ik opgetogen. Terwijl ik naar huis rende, vol dopamine en adrenaline, besefte ik dat dit gevoel hetzelfde was als toen ik mijn eerste kus had. Ik ontdekte dat zingen mijn ware liefde was.
Twintig jaar later word ik als zangdocent vaak benaderd door kandidaat-leerlingen van in de vijftig, zestig of zelfs zeventig. Ze zeggen: “Ik heb zingen mijn hele leven vermeden, maar ik kan niet langer wachten.” En ik zeg dan: je liefde voor zingen zal niet verdwijnen. Het is tijd om te stoppen met het uitstellen van je droom.
Meer dan alleen techniek
Een droom najagen is één ding, hem waarmaken is iets anders! Ik stond op het punt te ontdekken dat te veel focussen op techniek mentale problemen veroorzaakt.
Ik zal nooit vergeten hoe ik na zes maanden hard werken terugkeerde naar een van New Yorks beste zangdocenten, die vervolgens zei: “Je hebt geen enkele vooruitgang geboekt.” Het was een gigantische domper.
Ik had eindeloos geoefend en wist dat ik vooruit was gegaan, dus hoe kon ik dan niets laten zien? Toen besefte ik dat het probleem niet mijn techniek was, maar de aarzeling.
Ik twijfelde aan elke noot. Mijn keel werd strakker, mijn spieren verstijfden en ik kon niets van de technieken die ik had geleerd laten horen. Hoe vaak ik ook oefende, deze spanning verhinderde me om vrijuit te zingen.
Helaas besteedde het traditionele systeem van stemtraining waarmee ik ben opgegroeid, geen aandacht aan dit cruciale mentale aspect. Al mijn leraren waren alleen maar bezig met techniek, waardoor ik me moest bezighouden met het mentaal en fysiek integreren van de bergen aan stemadvies.
Ik realiseerde me dat er iets mis was en de kiem werd gelegd voor mijn alternatieve lesmethode – gericht op het elimineren van zowel de mentale aarzeling als de spierspanning die het veroorzaakt. Mijn aanpak combineert mentale, emotionele en fysieke oefeningen die spanning loslaten en je stem laten bloeien.
Kortom, mijn systeem is gebaseerd op het feit dat je niet hoeft te wachten tot je techniek verbetert om je zang te verbeteren. Je kunt er nu meteen van gaan genieten! Dit creëert een positieve spiraal van meer plezier en betere techniek -> meer plezier.
“Linor was de eerste zangleraar die ik had die meteen mijn houding bekeek en corrigeerde – nog voordat ik een noot gezongen had. Ze doet me denken aan een goede masseur die ik eens had. Die begon niet meteen mijn rug te kneden, maar vroeg me eerst rechtop te gaan staan, waarna hij concludeerde dat één been een halve centimeter korter was. Op een vergelijkbare manier corrigeerde Linor mijn nek en hoofd, wat leidde tot een compleet ander stemgeluid.
Al in een paar lesson heb ik enorme vooruitgang geboekt. Voor het eerst haal ik mijn noten makkelijk, zonder forceren. Ik begin mijn stem te ontdekken.”
Hoe ik zangdocent in Amsterdam (en Utrecht) werd
- Ik studeerde af aan de Jerusalem Academy of Music & Dance (ik ben geboren en opgegroeid in Israel).
- In 2010 verhuisde ik naar Berlijn, waar ik les had van gerenommeerde operadocenten.
- Tijdens mijn tijd in Berlijn trad ik op in verschillende opera and musical-projecten, en begon met lesgeven.
- In 2017 verhuisde ik naar Amsterdam. Ja, de liefde speelde hierbij een rol…. en ik vond het geweldig dat ik mijn andere grote liefde, zingen en zangles, ook naar Amsterdam kon meenemen.
- Sinds 2021 woon ik in Utrecht. Nog steeds geef ik les in Amsterdam, en ook online.